«آذرخش» نام نخستین هواپیمای جنگنده ساخت ایران است. این جنگنده که در ایران و به روش مهندسی معکوس روی جنگنده بمب افکن «اف-5» ساخته و آزمایش شده‌ است در سال ۱۳۷۷ به تولید انبوه رسید. جنگنده آذرخش حدود 15% بزرگتر از «F-5E» است و از موتورهای «RD-33 لیولکا» نیرو می گیرد.
طراحی:
طراحی این هواپیما به طرز چشمگیری شبیه هواپیمای جنگنده - بمب افکن «F/A 18» ساخت امریکاست که باختصار آن را «F18» می نامند. بیشترین شباهت در دو سکان عمودی زاویه دار نسبت به محور طولی و صفحات جانبی در کناره های هواپیما تا کناره کابین است. گفتنی است که نمونه اولیه هواپیمای «اف- 5» دارای سکانی عمودی است و صفحات مذکور در کنار بدنه را ندارد.
بظاهر، اویونیک این پرنده دستخوش تغییرات اساسی و از سامانه های روسی در آن استفاده شده است. در کابین این جنگنده، از تجهیزات جدید  - شامل نشان دهنده های دیجیتال و نمایشگرهای LCD یا پلاسمای مایع - استفاده گسترده گردیده است . در بخش تجهیزات خدمه پروازی نیز تغییرات اساسی به چشم می خورد؛ به صورتی که از کلاههای پروازی هوشمند برای هرچه کمتر گردیدن بار کاری خلبان و افسر کمک استفاده گردیده است.

نیروی پیشران:
جنگندهٔ آذرخش از دو موتور روسی «آر دی-۳۳» استفاده می‌کند. این جنگنده بیشتر برای عملیاتهای هوا به زمین طراحی شده است، ولی در کنار آن توانایی جنگ هوایی را نیز دارد. پیشرانه این هواپیما دو دستگاه موتور «۳۳ RD-» (موتور جنگنده میگ) است که از موتورهای هواپیمای اف -۵ بسیار قدرتمندتر است و امکان پرواز تا سرعتهای ۱٫۵ تا ۱٫۷ ماخ را به این هواپیما می‌دهد؛ که البته کمی کمتر از هواپیمای صاعقه است.
مقایسه با اف 5:
هواپیمای آذرخش را می‌توان جنگنده اف- ۵ دانست که در آن مساحت بالها تا حدودی افزایش یافته و موتورها و اویونیک آن با نمونه‌های جدیدتر روسی تعویض شده‌است. مشهودترین تفاوت این هواپیما با جنگنده اف- ۵ ورودی موتورهای بوضوح بزرگتر آن است که در نتیجه نصب موتور قدرتمندتر و نیاز به ورودی هوای بیشتر حاصل آمده ‌است.
همچنین، تغییرات واضحی در سکان عمودی آن پدید آمده است که می‌توان از آنها به عنوان عوامل تنظیم کننده مانورپذیری بسیار و بعضا خارج از مهار اف-۵ دانست. وزن این جنگنده در حالت عادی حدود 8 تن و در حالت حد اکثر بین 15 تا 18 تن خواهد بود. گفتنی است که این جنگنده می‌تواند حدود 4000 تا 4500 کیلوگرم تسلیحات با خود حمل کند.

امکانات:
رادار این هواپیما از نوع «N-۰۱۹ME» است که در ایران بهسازی شده تا کارایی آن بر ضد اهداف زمینی افزایش یابد و برد این هواپیما نیز مانند هواپیمای صاعقه در حدود ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر است. این هواپیما - یعنی جنگنده آذرخش – بیشتر و در واقع برای حمله به اهداف زمینی طراحی و ساخته شده‌است و توانایی جنگ هوایی را نیز داراست که کاملاً ساخت ایران است. هواپیمای اف-5 و به تبع آن آذرخش، به سبب کوچکی، کارایی حمل مقدار کمی سوخت را دارد که باعث کوتاه شدن برد هواپیما نسبت به هواپیماهای همعصر خود (مانند اف-4) می شود. (هواپیمای اف-4 می تواند هموزن هواپیمای اف-5 سوخت با خود حمل کند.) به همین سبب، در زمان جنگ از این هواپیما بیشتر به عنوان هواپیمای گشتی شناسایی یا بمباران اهداف نزدیک استفاده می شد؛ و البته همین کمبود سوخت ویژگی درگیری با اهداف هوایی و انجام دادن جنگ هوایی یا Dog Fight را بشدت کاهش می دهد.