پــدر مـاکــارونـی جـهــــان
با دیدن یک بشقاب پر از ماکارونی تصوری از یک غذای ایتالیایی در اذهان همه به وجود می‌آید و اکثر مردم فکر می‌کنند خالق ماکارونی فردی ایتالیایی بوده است اما چنین نیست ابداع‌کننده ماکارونی یک تایوانی بود.<مومو فوکاآندو> ابداع‌کننده این غذای بین‌المللی است. او یک تایوانی است که سالها در ژاپن زندگی می‌کرد و تقریبا نیم قرن پیش این غذای خوشمزه و قابل دسترس و ارزان‌قیمت را ابداع کرد تا همه اقشار مردم در کنار دیگر غذاهایشان از این غذای نشاسته‌ای نیز استفاده کنند.او تلاش زیادی برای تنوع بخشیدن به ماکارونی یا همان <نودلز> کرد. وی چند روز پیش در سن 96 سالگی چشم از جهان فرو بست. در این مقاله به زندگی این فرد مبتکر اشاره خواهیم داشت.
زندگی موموفوکا آندو
<موموفوکا آندو> در پنج مارس 1910 در یک خانواده متمول ژاپنی تایوانی‌تبار در شهر کاگی تایوان چشم به جهان گشود. در آن زمان تایوان در اشغال ژاپن بود.<موموفوکا> طعم محبت والدین را نچشید، زیرا در کودکی هر دویشان را از دست داد و یتیم شد اما ارث کلانی به او رسیده بود. از آن زمان به بعد سرپرستی <موموفوکا> به عهده مادربزرگ و پدربزرگش بود. آنها در تاینان تایوان زندگی می‌کردند لذا او به آنجا نقل مکان کرد و در دامان مهربان مادربزرگ و پدربزرگش رشد یافت.پدربزرگش یک مغازه پارچه‌فروشی و منسوجات داشت. موموفوکا پس از مدرسه به مغازه می‌رفت و پارچه می‌فروخت. کم‌کم راه و رسم خرید و فروش را یاد گرفت و با ارثی که برایش مانده بود یک شرکت واردات و صادرات پارچه در تایپه با سرمایه‌ای بالغ بر 190 هزار ین بر پا کرد.وی در آن زمان 22 ساله بود.
موموفوکا در سال 1933 به اوزاکای ژاپن سفر کرد تا شرکتش را گسترش دهد.
پس از جنگ جهانی دوم، موموفوکا شهروند ژاپن شد و سپس برای تکمیل تحصیلاتش به دانشگاه ریتسومیکان اوزاکا رفت. او در کنار تحصیل به کار تجارت هم مشغول بود که بخت با او یار نبود و شرکت زنجیره‌ای منسوجات او ورشکست شد.در سال 1948 یک کارخانه کوچک تولید و تصفیه نمک خوراکی در منطقه ایکه‌ای اوزاکا تاسیس کرد.
<موموفوکا> عزمی راسخ داشت و از شکست‌ها نمی‌هراسید. در آن زمان ژاپن دوران بعد از جنگ جهانی دوم را می‌گذراند. وزارت بهداشت سعی در ترغیب مردم برای خوردن نان با آرد گندم می‌کرد و نگران وضعیت تغذیه مردم بود، زیرا آنان از لحاظ مالی استطاعت تهیه موادغذایی را نداشتند. از این رو موموفوکا به فکر افتاد و با آرد گندم رشته‌هایی شبیه ماکارونی امروزی درست کندکه به راحتی هم مردم می‌توانستند با چوب‌های مخصوص آن را میل کنند. او کارخانه‌ای کوچک و ابتدایی برای تهیه ماکارونی بر پا کرد.
در 25 آگوست 1958 در حالی که 48 ساله بود بعد از آزمایش‌های متعدد بالاخره ماکارونی‌های فوری آماده شده را به نام chikin Ramen درست کرد که طعم مرغ می‌داد و مورد توجه همگان قرار گرفت. البته قیمت آن کمی گران بود و بسته‌ای 35 ین به فروش می‌رفت. طرز پخت آن نیز بسیار ساده بود. ماکارونی‌های نیمه پخته را در آب جوش می‌ریختند و پس از چند دقیقه غذا حاضر بود و آن را با سس می‌خوردند. در 18 سپتامبر 1971 ماکارونی‌های لیوانی هم درست شد. این نوع ماکارونی‌های پخته شده در لیوان‌های یک بار مصرف به دست مشتری‌ها داده می‌شد و با قیمت مناسب در دکه‌های خیابان‌های ژاپن به فروش می‌رفت و یک غذای مقوی و در عین حال سیرکننده بود.
_ _ _
وی در سال 1964 به مقام ریاست انجمن صنایع غذایی ژاپن نیز منصوب شد. او سعی می‌کرد هر روز کیفیت مواد غذایی کمپانی خود را بالا ببرد تا رضایت مردم را جلب کند.
در سال 2004 این کمپانی بیش از هفتاد میلیارد ین ماکارونی به سراسر جهان فروخته بود. هم اکنون در همه رستوران‌های ژاپن و چین و دیگر کشورهای آسیای شرقی ماکارونی‌های موموفوکا در کاسه‌های سنتی سرو می‌شود و طرفداران زیادی دارد زیرا علاوه بر قیمت ارزان بسیار خوشمزه و مقوی است.موموفوکا برای تداوم و ماندگاری محصولاتش یک موزه در اوزاکا دایر کرد و در این موزه همه اقلام ماکارونی از ابتدایی‌ترین تا جدیدترین و در انواع مختلف و همچنین دستگاه‌های تهیه ماکارونی را در معرض دید همگان قرار داد.
او چندین بار مدال طلا و نقره از وزارت بهداشت ژاپن برای بالا بودن کیفیت محصولات کمپانی‌اش دریافت کرد. موموفوکا در سال 2005 خود را بازنشسته کرد و خانه‌نشین شد تا به استراحت بپردازد.
او آخرین بار یک ماه و نیم پیش به مناسبت آغاز سال نو میلادی، در جلسه‌ای با مدیران شرکتش به بحث و گفتگو نشست و در برابر دوربین خبرنگاران بشقابی پر از ماکارونی میل کرد و در پنج ژانویه 2007 یعنی پنج روز بعد از مراسم گفتگو با مدیران شرکت در سن 96 سالگی بر اثر حمله قلبی چشم از جهان فروبست و همسرش <ماساکو> و دو پسر و دخترش را تنها گذاشت.گفتنی است پس از مرگ وی بیشتر رستوران‌دارهای معروف دنیا برای او مراسم یادبود برگزار کردند اما اوضاع در ایتالیا تفاوت داشت، همه رستوران‌ها به مدت دو روزفقط ماکارونی به مشتریان خود می دادند.
